Köşe yazılarıma özellikle toplumsal ve sosyal olayları dillendirmek, çözüm bulmak, ilgililere duyuruda bulunmak kısacası her ilgilinin durumdan kendine vazife çıkarması gibi bir amaçla yazarım.
Bugün de yine farklı ama hep aşına olduğumuz bir sorunu dile getirmek için klavyenin başına oturdum.
Evet, yazımızın başlığı “Göçmen Kuşlar”
Kim bu göçmen Kuşlar. Tabii ki, bu başlıkla leylekleri veya başka bir yerden başka bir yere göçen farklı kuşları kastetmiyorum.
Kastettiğim kuşlar, Afganlılar ve Suriyeliler.
Bilmem hangi seneden beri ülkemize, şehrimize gelen bu insanların durumları nedir acaba hiç yetkililer tarafından takip ediliyor mu?
Bu göçmen kuşlar özellikle Trabzon’umuzun varoş Mahallelerini seçerler.
Neden?
Bi kere bur varoşlarda kendi akrabaları vardır. İkincisi içinde oturulamayacak kadar yıkık dökük sahipleri tarafından terk edilmiş evler vardır.
Diğer üçüncüsüyse karanlık işler bu varoşlarda daha kolay olmaktadır.
Diğer ülkelerden Memleketimize gelen bu misafirlerin en önemli sorunu barınma ve iş.
Yıkık dökük bir evde oturabilirler ama en az dört çocuk ve üstüne sahip olan bu ailelerin yeme içme giyinme sorunları devam eder.
Bu tür göçmenler doğrudan doğruya TC vatandaşı değillerdir.
Dolayısıyla çalıştıkları işlerde de sosyal hakları yoktur. Bundan dolayı gelişi güzel bir şekilde çalışmaktadırlar.
Çalışanın da hakkının verildiğini zannetmiyorum.
Geçim sıkıntısı çeken bu çok çocuklu aileler daha sonraları kanun dışı olaylara karışmakta, genel ahlaki kuralları çiğnemekte ve mağdur olmaktadırlar.
Bunların başında uyuşturucu gelmektedir. Bu işle iştigal eden kişiler biraz para görünce işi daha da ilerleterek satışa veya arabuluculuk yapmaya devam etmektedir.
Netice itibarıyla takipte olan bu kişiler zaman sonra emniyet güçleri tarafından yakalanarak içeri atılıyor.
Geride kalan aileler de perişan oluyor. Şimdi böyle bir olaya tanık olduğum için yazıyorum.
Genç delikanlı Afganlı dört çocuk babası mahallede bir iş bulmuş çalışıyorken geçim darlığından dolayı mı yoksa daha refah bir hayatım olsun diyerek bu uyuşturucu işine girdi.
Sonuçta yakalandı ve tam dokuz aydan beri tutuklu. Hala cezası netleşmedi Çoluk çocuk perişan.
Ailenin almış olduğu yardım sadece Kızılay dan ayda 1500Tl bir sosyal yardım var.
Muhtemelen çıkınca da ülkesine gönderilecek. Bu çocuklar Türkçe konuşuyor.
Hatta ikisi burada doğmuş. Bunlarında ülkelerine gönderildiğini düşünelim.
Çocuklar için ileriki yaşlarda ne büyük bir travma.
Etrafımız böyle hikayelerle dolu. Afgan genç, Türk kızına âşık oluyor. Türk kızı Afgan gencine âşık oluyor. Aileler bunların bir araya gelmesini istemiyor.
Düşünüyorum da önceleri hiç karşı değildim. Gömen kuşlara ama şimdi düşünüyorum da gerekli alt yapıyı yapmadan yapılan her hamle sonradan “zul” oluyor.
Eğer biz ülkemize kabul ettiğimiz sığınmacılara iş imkânı sağlamaz isek bu kabulden vaz geçelim.
Eğer iş imkânı da olmaz ise en az bir asgari ücret veremiyorsak yine bundan vaz geçelim.
Belki de göçmen kuşların yuvaya dönme zamanı gelmiştir.
Bu işle ilgili birimlerin sosyologların toplum bilimcilerinin faaliyete geçmesi gerekir diye düşünüyorum.
Nüfus bilimcilerinin de Ülkenin Demoğrafik yapısının ne durumda olduğunu kamuoyu ile paylaşmaları gerekmez mi?