Kime ne kadar güveniyorsunuz diye bir soru ile karşılaşsak, acaba nasıl cevaplandırırız.
Mutlaka herkesin kendisine göre bir cevabı vardır.
Ama önce esasta güven nedir. Ona bir bakalım.
Güven’in sözlük manası;
Karşısındakine, korku, çekinme ve kuşku duymadan inanma ve bağlanma duygusu.
Veya bir şeyden umulan, beklenen niteliğe inanıp ona göre davranma. Diye yapılabilir.
Güven kelimesi farklı anlamları da taşır. Sadakat veya sırdaşlık da Güven’in farklı şubeleri olarak kabul edilebilir.
İtibarlı olmak, inançlı olmak da Güven’i sağlamlaştıran olgulardır.
Bir kişinin Güvenliliğinin ölçüsü İman ile de ilintilidir.
Hani deriz ya;
Ya o arkadaş çok imanlı, inançlı birsidir. Ona güvenilir. Bu kelimenin taşıdığı anlamdır Güven.
Peki kime ne kadar güvenmeliyiz.
Günümüzde kim kime ne kadar güveniyor. Almış olduğumuz eğitim bizlere güveni nasıl aşılıyor.
Veya görsel araçlarla yapılan filmler. TV. Dizileri, yarışlımalar ve günümüzde hayatımızın her alanında etkili olan sosyal medya güven hakkında bizlere nasıl bir mesaj veriyor.
Buna bakmak istedim.
Yine bir söz vardır şahsen ben hep yanlış bulmuşumdur.
Toplumu germek ve güvensiz bir hale getirmek için söylenen bir söz olduğuna inanıyorum.
“Öyle bir devirdeyiz ki, Babana da güvenme”
Babama, anneme, kardeşime eşime can arkadaşıma güvenmeyeceğimde, kime güveneceğim.
SEKAM (Sosyal Kültürel ve Ekonomik Merkezi) ın Yapmış olduğu araştırmaya göre;
Yanınızdakine güveniyor musunuz? sorusuna katılımcıların %70’i Güvenmiyorum demiş.
Bu % 70’inde %40’ı Babama dahi güvenmiyorum diye cevap vermiş.
Şöyle bir bakıyorum da Kuran gibi değerli bir kutsal kitaba sahip, %98 ‘i Müslüman olan, alemlere Rahmet olarak gönderilen bir Peygambere Ümmet olmuş bir toplumda bu soru karşılığında alınacak olan cevap bu mu?
Bence bu olmamalı.
Eğer buysa bunun sebep ve sonuçları da araştırılmalıdır.
Efendim, gözlemlediğim kadarıyla, toplumu en çok etkisi altına alan kurumların başında Televizyon yayınları gelmektedir.
Bu Televizyonlarda yapılan programlarda özellikle yarışmalarda, en yakınını nasıl harcarsın mantığı güdülmekte ve yarışmacıyı kendisine en yakın olan arkadaşını bile gözünü kırpmadan oyun dışına itme olgusu oluşturmaktadır.
Tabi insanımızın verdiği sözü tutmaması, sıkıştığında pembe, biraz daha sıkıştığında kırmızı yalan söylemesi çok sıkıştığında da inkâr etmesi bu güven duygusunun karşılıklı kaybolmasına vesile olmuştur.
Bir kişi, önce Anne ve babasına, ailesine, arkadaşına, mahalledeki muhtarına camideki imamına okuldaki öğretmenine karakoldaki polisine güvenmeli.
Daha doğrusu güvenebilmelidir. Böyle bir güven duygusunun tüm topluma aşılanması gerekmektedir.
Unutmayalım ki birbirine güvenli bir toplumun geleceği daha güvenli olur.
Güvenle ilgili olumsuz sözcükleri zikretmemek en doğru olanıdır.
Hadi oğlumuza kızımıza annemize babamıza en yakınımıza, memurumuza, işçimize, emrimiz altıda çalışanlara veya çalıştıklarımıza “Ben sana güveniyorum” diyelim.
Göreceksiniz başarılmayan şeyler başarıya ulaşacaktır.