banner240
banner237
banner238

TRABZONDA KADIN YOKSULLUĞU

                İsminde Adalet olan AKP’nin 18 yıllık döneminde yoksulluğun Psiko-Sosyal ve Ekonomik açıdan, özellikle kadınlar ve çocuklar üzerinde etki ve baskısını belirlemek için 2 Nisan-10 Haziran tarihlerinde yapılan araştırmada gördük ki derin yoksulluğu yaşayan umutsuz, gelecek endişesi taşıyan büyük bir kitle var. İktidar Trabzon’da her seçimde yoksulluğun, yolsuzluğun bitirileceğini söylese de işsizlik ve yoksulluk zaman içerisinde artarak çoğalmıştır.

                *Emek dünyasının dışına itilen kadınların düzenli gelirleri yoktur. Geçici, güvencesiz, istikrarsız, sağlıksız işlerde daha çok çalışıp daha az ücret almaktadırlar.

                *Fiziki şartları kötü evlerde barınmaktadırlar.

                *Pandemi süresinde işsiz kalmış, kendilerinin ve çocuklarının temel gıda ihtiyaçlarını karşılayamadıklarını ifade etmişlerdir.

                *Aile ve sosyal politikalardan ve Belediyelerden aldıkları yardımlar yetersiz kalmıştır. Gidilen ailelerde görülmüştü ki yoksullukla değil açlıkla mücadele edilmektedir.

                *Ulaşılan ailelerde inşaat işçiliği, garson, tezgahtar, ev temizliği, bilezik dokumacılığı vb. alt gelir gruplarının çalıştığı işlerde pandemi süresince en fazla işsizliğin yaşandığı sektör olmuştur.

                *Daha çok mağdur olmama anlayışı ile ekonomik, psikolojik şiddet mağduru kadınlar şikayet mekanizmalarını işletmede isteksizdirler.

                *Şiddete uğrayan kadınların devletin onları koruyacağına dair inancının çok zayıf olduğu gözlemlenmiştir. (Beni yalnız Allah Kurtarır sözleriyle karşılaştım).

                *Eşleri hapiste olan kadınlar, aile ve Sosyal Politikalar çocuk yardımı vermekte ancak verdikleri ücret temel ihtiyaçlarına dahi yetmediği, bu nedenle çocuklarında babalarıyla aynı kaderi paylaşma yolunda ilerledikleri ifade edilmiştir.

                *Kuşaktan kuşağa aktarılmış yoksulluk, yoksunluk ve suç sarmalına hapsolmuş bu çocuklarda iyi bir gelecek umudu çok zayıftır.

                *Kadınların çoğunluğu kendi geleceklerinin olmadığını ama çocuklarının  geleceği için umut taşımak istediklerini söylemiştir. Hem anne hem de kadın refleksi ile çocuklarda öncelik gözlemlenmiştir.

                *Anneler geleceğe dair umutsuzluk ve çaresizlik psikolojisi içindeler. Kendileri ve çocukları için ertelenen beklentilerin, birikmiş ihtiyaçların karşılanmaması üzüntü ve öfkeye dönüşmüştür.

                AKP artık yoksulluğu yönetememektedir. Yoksulluğu yönetme üzerine kurduğu politikaları değiştirip halktan yana olan, eşit paylaşımcı, adaletli sosyal devlet mekanizmalarını üstlenmek zorundadır.                                                                                                     Ayşe Nil BEKTAŞ

                                                                                                               CHP TRABZON İL KADIN KOLU BAŞKANI

Dikkat!

Yorum yapabilmek için üye girşi yapmanız gerekmektedir. Üye değilseniz hemen üye olun.

Üye Girişi Üye Ol

banner1

banner220



Günebakış Trabzon Haber