“MÜLAKAT” HANIMA MEKTUP

Mustafa Özdemir

Ablacığım seni on üç yaşında tanımıştım,

Seni o zaman gerçekten annem sanmıştım,

O zaman adalete ve liyakate inanmıştım,

Şimdi tanınmaz haldesin, iki gözüm.

Sen liyakat ölçen doğruluktun insana,

Adalet sağlayan güzelliktin cihana,

Yozlaşarak benzemişsin şeytana,

Düşündün mü, ne oldu sana iki gözüm.

Eskiden adalet grip, mülakat nezle olurdu.

Liyakat yozlaşır, haksızlıklar bazen olurdu.

Yozlaşınca mülakat zulüm, haksızlık hak oldu.

Liyakat ur oldu, toplum kanser oldu iki gözüm.

Ulu Tanrım emir vermiş Nisa elli sekizde,

Müslümansan neden bu zıtlık sizde,

Aldatamazsın Allah’ı ne yokuşta ne düzde,

Güzelim gel safça seni çok özledik, iki gözüm.

Liyakatin katilleri eskiden de varmış,

Bakan olmuş, “ülkücü mü alacaktım” demiş.

Ama gülüm, biliyoruz bunlar nadirttanmış,

Şimdi “sizlere ömür”, haklar ölmüş iki gözüm.

Sayende neler oldu, bilir misin?

Ülkem geri kaldı, güler misin, ağlar mısın?

Kötü yola düşmenin nedeni de bil ki sensin,

Senin tövbe etmeni bekliyoruz, iki gözüm.

Seni kötü yola düşürenler var ya!

Çoğu “Müslüman” imiş, maalesef güya,

Bu kezzapların tek amacı var, dünya!

“Önce iyi insan olmadan Müslüman olunamaz”(1) iki gözüm!!

(1)Alia İzzet Begoviç(Son çağın büyük bilgesi)